Anjapark: geweldig

We logeren van woensdag op donderdag in het schitterend gelegen mooie Varangue Betsileo Country lodge zo’n 7 km ten zuiden van Ambalavao. Dat is gunstig op slechts 6 km gelegen ten opzichte van het kleinschalige particuliere Anjapark. Dit nationaal park is een initiatief van de bevolking uit het nabij gelegen dorpje. De plaatselijke bevolking had heel goed in de gaten welke toeristische potentie hun park met de ringstaart-lemuren kon hebben en voor het behoud van de rijkdom van de natuur is dit ook een goede zaak.

Na het toch wat teleurstellende Ranomafana was het bezoek aan dit park grandioos. Een gids met 2 assistenten leidde ons heel ontspannen rond door het park. We hebben een van de daar levende kolonies ringstaart-lemuren goed kunnen observeren. Deze lemuren komen in deze waterrijke omgeving niets tekort aan eten en drinken. Heel wat anders dan in het droge Kirindy. Bij ellke ringstaart-lemuur bestaat de staart al vanaf zijn geboorte uit 14 witte en 14 bruine strepen.Onderweg hebben we ook een paar flinke kameleons gezien en een enkele uit de kluiten gewassen hagedissen.

De wandeling leidde via een beklimming van rotsen naar een uitzichtpunt bovenop de rotsen. Bij de afdaling kregen we een beetje het ‘Tsingy-gevoel’: we moesten langs kabels achterwaarts afdalen. Voor ons was dat nu natuurlijk een makkie.

Ranomafana nationaal park

Dit nationaal park ligt in het oosten van Madagascar in het regenwoud. Het ligt langs een rivier tegen flinke hellingen. Dat maakt dit ook een lastiger te bezoeken nationaal park. Voeg daarbij dat de lemuren/maki’s hier bijna steeds hoog in de bomen zitten en bewegelijk zijn, dan wordt het lastig de dieren te spotten; laat staan acceptabele foto’s te maken.

Onze gids deed haar best, maar wat er niet is….

Ranomafana is de enige plek waar de golden bamboo lemur voorkomt. We hebben hem wel gezien, maar nooit zo dat je er een goed beeld van kreeg. Hij zat verscholen achter takken, hoog in de boom. Deze lemuur is pas in de 80’er jaren van de vorige eeuw ontdekt door een Amerikaanse biologe. Deze dame woont tegenwoordig in Madagascar en we kwamen haar vandaag in het park tegen, waar ze een groep biologen door het park gidste.

Onze gids werkte samen met een ‘assistent’, die elders trachtte lemuren te spotten. Hij had succes, want hij vond de zeer zeldzame grote bamboe lemuur. Het was nog wel een flink eind wandelen en klimmen om bij deze lemuur te komen. Deze lemuur zal gewoon uitsterven, want dit vrouwtje is de enige levende in dit park en elders komen ze blijkbaar niet voor.

Na een stevige wandeling vonden we de lemuur op een iets andere plek. Ze zat (uiteraard) hoog op een tak met de rug naar ons toe. Wachten werd na een halfuur beloond; ze kwam naar beneden, op zoek naar waarschijnlijk voedsel.

De volgende nationale parken op onze route zijn een stuk eenvoudiger te bezoeken, horen wij van mensen die er al zijn geweest.

Kirindy National Park

Op de weg terug vanuit de Tsingy bevindt zich 65 km voor Morondava het Kirindy National Park. Daar overnachten we een nacht. De bungalows zijn erg ‘basic’op dit terrein, maar de avond- en ochtendwandelingen met een gids kunnen de moeite waard zijn. Uiteraard geldt steeds dat je geluk moet hebben als je vooral de maki’s (andere naam: lemuren) wilt zien. Je kunt er ook kameleons aantreffen. Daarbij is Kirindy de enige plek waar je de fossa tegen kunt komen.

Wij hadden geluk. We hebben heel wat dieren gezien. Alle namen in het Engels, keurig voor ons opgeschreven door onze gids (wil je meer weten van deze dieren: Google!!):

Red-fronted brown lemur, grey mouse lemur, fork-marked lemur, red-taled sportive lemur, verreaux’s sifaka, oustalet’s chamelion, big headed gecko, Madagascar magpie robin (bird), rufous vanga, Madagascar scop’s owl.

Foto’s hebben we van veel van deze dieren kunnen maken. ‘S avonds heb ik met de grote Nikon (met 400 mm zoomlens) gefotografeerd. ‘S ochtends met de kleine Lumix compactcamera (met 1200 mm zoomlens). Het gebruik van elk van deze 2 camera’s heeft zo zijn voor- en nadelen.

De grote Nikon had ik ‘s ochtends aan onze chauffeur in bewaring gegeven. Hij heeft toen nog een foto van de fossa kunnen maken, die wij niet tegenkwamen. De fossa jaagt overigens op lemuren. Dat vinden wij minder, maar de natuur is hard.

Water is schaars in deze regio; ook voor de dieren. Sommige lemuren komen daarom uit een groot leeg slakkenhuis gevuld met water uit je hand drinken. Leuk voor ons; triest dat het zo moet.

Petit Tsingy

Gisteren genoten van de Grote Tsingy. Vanmorgen vroeg (1 oktober) om kwart over 7 gingen we als eersten met onze gids Charles de kleine Tsingy in. Inderdaad is het klim- en klauterwerk daar een stuk eenvoudiger dan in de grote Tsingy. Dat betekent ook dat we wat meer mogelijkheden hadden om dat klimmen en klauteren te fotograferen. Hetgeen je ziet bij de kleine Tsingy is vergelijkbaar met de grote Tsingy. Je kunt deze tocht best in 1,5 uur doen en dat hebben we ook gedaan. Dat moest ook wel, want we moesten direct aansluitend weer op weg: vanmiddag laat worden we verwacht in Kirindy National Park, waar we een nacht logeren.Kirindy ligt op de weg naar Morondava. In Kirindy gaan we dan voor het eerst proberen de bijzondere en unieke dieren op Madgascar te spotten. De komende 2 weken bezoeken we meer nationale parken!

Achterstand weblog: zoveel gezien en gedaan

Donderdag 29 september vertrokken we vanuit Morondava over onverharde wegen naar de Thingy in het westen van Madagascar. Vandaag, 2 oktober, zijn we weer op onze ‘uitvalsbasis‘ in Morondava teruggekeerd. Er is geen keuze: heen en terug naar de Tsingy gaat via Morondava. In het gebied van de Tsingy is er niet of heel slechte wifi beschikbaar, dus een weblog bijhouden, kun je dan 3,5 dag vergeten. Daarbij: als je niet onderweg bent, is het programma die dagen zo vol dat je geen tijd om aan de weblog te denken, laat staan bij te houden.

Gevolg is dat ik nu stukje bij beetje de achterstand ga inhalen. Er is genoeg te vertellen en te tonen. Ik begin dadelijk met de Thingy en de rest volgt.

De Grande Tsingy

Een van de dingen waar ik, en Marijke ook, al meer dan twee jaar heel erg naar uitkeken is de hike door de Grande Tsingy. Er is dus ook een Petit Tsingy. De Tsingy bestaan uit kalksteen, dus dit gebergte met zijn scherpe pieken is eigenlijk behoorlijk zacht en licht van kleur. Door de weersinvloeden is de buitenkant zwart/grijs, maar als je er met een steen op krast, komt de lichtbruine kleur weer tevoorschijn.

De naam ‘Tsingy’ is te herleiden tot de oorspronkelijke bewoners van dit gebied. Die liepen blootvoets rond. Tussen die scherpe rotsen lopen, betekende: op je tenen lopen en dat is in hun taal ‘Tsingy’.

De kunst is bovenop de Tsingy te komen om van het prachtige uitzicht over deze bizarre rotsformaties te kunnen genieten. Daar bestaat geen eenvoudige weg naartoe. Dat kan alleen via klimmen, klauteren en door soms hele smalle grotten te kruipen. Je mag dit nationaal park alleen in met een gids en die zorgt er ook voor dat je steeds met kabels bent geborgd op plekken waar dat nodig is.

Het schijnt een hele prestatie te zijn om op onze ‘wat gevorderde leeftijd’ deze tocht van ‘slechts’ 3 km te maken. Wij hebben het gewoon helemaal gedaan! Het grootste deel van de 3 km is klimmen en klauteren. Wij hebben er bijna 5 uur over gedaan, terwijl 4 uur al als redelijk vlot wordt gekenschetst. Niet slecht gedaan??? We hadden aan Charles een fantastische gids.

Morgenochtend vroeg wacht de Petit Tsingy, maar dat moet een ‘piece of cake’ voor ons zijn.

Het (strand)leven in Morondava

Na de pittige reisdag naar Morondava en een nacht heerlijk slapen, wordt het weer tijd om te genieten.

We hebben ervoor gekozen het leven op het strand in Morondava te bekijken. Dat is iets anders dan ‘ liggen op het strand’ en ‘zwemmen in zee’. Op dat strand speelt zich het leven af van de vissers, de kinderen die daar spelen en een enkele handelaar. We hebben een heerlijke wandeling gemaakt en echt genoten van al het moois dat we daar zagen. De mensen zijn heel vriendelijk en totaal niet opdringerig. Heerlijk om zo ontspannen rond te kunnen lopen. De temperatuur op het strand was ook zeer aangenaam met een heerlijk windje en dat terwijl de thermometer toch echt 30 graden of meer aan gaf.

Aan het eind van onze wandeling kwamen we bij een groep mannen en vrouwen, die bezig waren een vorige week vergane en aangespoelde vissersboot van 60 ton te ontmantelen. Een trieste aanblik.

Na de wandeling was het lunchtijd. We hebben geluncht bij een restaurant gespecialiseerd in vis. Lunch was pizza; voor vanavond kreeft besteld. Leuk om bij dat restaurant te zien hoe de handel in vis zich afspeelt. Riksha’s met vrouwen erin ( die doen het werk!) stoppen en tonen hun verse handelswaar voor de verkoop.

Dadelijk ga ik een selectie maken van de foto’s die ik vandaag op vooral het strand maakte en die probeer ik vandaag te plaatsen.

De foto’s van de Allee de Baoboab zijn van gisteren, maar ga ik later plaatsen: teveel om dat allemaal nu te doen.

Morgen weer een pittige tocht van 8 uur over uitsluitend onverharde hobbelige wegen naar ons verblijf vlakbij de Tsingy.

Op weg naar het wilde westen: de Tsingy

Je moet er wat voor over hebben: de grote en kleine Tsingy willen bezoeken en dan als afsluiter Kirindy Nat. Park. Dat kost je vanaf Antsirabe heen en (dezelfde!) weg terug 6 dagen inclusief het bezoek aan de Tsingy’s, Kirindy en als toetje vooraf: Morondava. Morondava is een leuk stadje aan de westkust van Madagascar.

Je mag dan onderweg ook rekenen op temperaturen oplopend tot 37 graden in de middag in een 4WD zonder airco. Wij hebben al in 2020 besloten dat we dat gaan doen! En nu dus de uitvoering van dit spektakel.

Gisteren ( dinsdag 27 september) hebben we de eerste etappe van Antsirabe naar Morondava gedaan. Een rit van 550 km over soms slechte wegen, maar wel voor 95% asfalt ( met gaten). Dat is een rit van 10 uur in de hitte. Aan het eind hebben we vlakbij Morondava ook nog de Allee de Baobab bezocht. Dat is een plek die mag je niet overslaan als je hier bent. En dan liefst een bezoek daar tegen zonsondergang. De Baobob is een zeer imposante boom die vooral voorkomt in bepaalde delen van Madagascar en ook nog wel in bijv Tanzania ( gezien door Gerard daar in 2014). De rit naar Morondava was erg pittig en we waren echt helemaal ‘op’ toen we om 7 uur ‘s avonds bij ons hotel aankwamen. Wordt vervolgd in de volgende blog en foto’s komen hopelijk later vandaag ook nog.